بر اساس گزارشها، افزایش جمعیت و تقاضای فراوان برای مسکن در دهههای اخیر بسیاری از کلانشهرها را به سوی ساخت برجهای بلندتر و فشردهتر کشانده است. این حرکت که با هدف بهرهوری بهتر از زمینهای محدود شهری انجام شده، توانسته در برخی زمینهها تامین نیازهای مسکن را برطرف کند، اما در عین حال به کاهش […]
بر اساس گزارشها، افزایش جمعیت و تقاضای فراوان برای مسکن در دهههای اخیر بسیاری از کلانشهرها را به سوی ساخت برجهای بلندتر و فشردهتر کشانده است. این حرکت که با هدف بهرهوری بهتر از زمینهای محدود شهری انجام شده، توانسته در برخی زمینهها تامین نیازهای مسکن را برطرف کند، اما در عین حال به کاهش کیفیت زیست شهری و مشکلاتی نظیر کاهش فضاهای سبز، ترافیک سنگین و محدودیت خدمات رفاهی گرفتار شده است.
زندگی در برجهای مرتفع با واحدهای جداسازی شده، سبب کاهش ارتباط اجتماعی و احساس تعلق به جامعه شده است. در این شرایط، عدهای از طراحان و سازندگان به دنبال ایجاد الگوهای مسکونی جدید و خلاقانه هستند تا علاوه بر بهرهوری از زمین، کیفیت زندگی و تعاملات اجتماعی را نیز بهبود بخشند. در ادامه به معرفی و بررسی یکی از پروژههای موفق در این زمینه میپردازیم.
اینترلیس، در سنگاپور، نمونهای از مجتمعهای مسکونی با طراحی مبتکرانه است که نهتنها بر محدودیتهای ساختوساز فائق آمده بلکه با ایجاد فضاهای باز و سبز در ارتفاع، چشماندازی نوین از زیست شهری ارائه داده است.
این پروژه که توسط اُله شیِرن، معمار و شهرساز آلمانی طراحی شده، از ترکیبی وسیع از فضاهای خصوصی و عمومی تشکیل شده است. برخلاف روش رایج در شهرهای بزرگ که در آن ساختمانها به صورت عمودی طراحی میشوند، در این پروژه طرحها به افقی تغییر پیدا کرده است.
از جنبههای مهم این پروژه، تلاش برای تهیه مسکن مناسب برای افراد دارای درآمد پایینتر در سنگاپور است. معمار پروژه با استفاده بهینه از فضاها سعی کرده تا تعادلی میان کیفیت زندگی، هزینه ساخت و دسترسیپذیری برقرار کند.
بهواسطه طراحی مرسوم پلکانی، امکان ارائه واحدهای مسکونی متنوع با قیمتهای مناسب برای ساکنان فراهم شده است؛ این امر دستاوردی مهم در بازاری همچون سنگاپور محسوب میشود.
در پروژه اینترلیس ۳۱ بلوک از ۶ تا ۲۴ طبقه به شکل ششضلعی دور هشت محوطه بزرگ قرار گرفتهاند و این چیدمان باعث ایجاد فضاهای باز مشترک و حس تعلق اجتماعی شده است. ساختمانها به صورت پلهپله روی هم رفتهاند و فضاهای سبز و تراسهای متعددی ایجاد کردهاند که ساکنان را به هم متصل میکند و حس یکپارچگی محلهای را القا میکند.

پروسه ساخت این مجتمع از سال ۲۰۰۷ آغاز شده و در سال ۲۰۱۳ با متراژ ۱۷۰ هزار مترمربع به پایان رسیده و به خریداران تحویل داده شد. اینترلیس دارای ۱۰۴۰ واحد مسکونی است و امکانات رفاهی متنوعی ارائه میدهد، از جمله باشگاه ورزشی به مساحت ۱۵۰۰ مترمربع و خردهفروشی ۵۰۰ متر مربعی.
در این مجتمع، هر واحد آپارتمان به صورت مجزا طراحی شده و به دلیل مساحت مطلوب محوطه، هر واحد از چشمانداز مناسبی بهرهمند است. علاوه بر این، فضاهای عمومی متعددی نیز برای فعالیتهای اجتماعی و گروهی در نظر گرفته شده است.
پاتریک چیا، مدیرعامل CapitaLand، اشاره کرده است: «پروژه اینترلیس، علاوه بر ایجاد فضاهای خارجی هیجانانگیز، به آرامش داخلی واحدها توجه ویژهای نشان داده است. نام پروژه بهخوبی مفهوم آن را بیانگر است؛ این پروژه بهطور هوشمندانه طبیعت را با جامعه پیرامون ادغام کرده است.»
با وجود طراحی نوین، پروژه با چالشهایی نیز مواجه است. شباهت بیاندازه بلوکها به یکدیگر موجب دشواری در جهتیابی ساکنان و بازدیدکنندگان میشود.
همچنین، نبود تهویه مناسب در بعضی از فضاها باعث ایجاد مشکلاتی از قبیل تهویه نامناسب و کمبود نور طبیعی در بخشهایی از بلوکها شده است.
با تمامی چالشها، این مجتمع در جشنواره معماری جهان در ۲۰۱۵ جایزه ساختمان سال جهان را به دلیل طراحی خلاقانهاش کسب کرد.
اینترلیس با رویکرد متفاوت خود به طراحی مسکن به ایجاد پدیدهای به نام «دهکده عمودی» کمک کرده که باعث افزایش تعامل اجتماعی میان ساکنان شده، موضوعی که در فرهنگ آسیای شرقی اهمیت بالایی دارد.
در سال ۲۰۲۳، اینترلیس موفق به دریافت جایزه ۱۰ ساله از شورای ساختمانهای بلند و زیستگاه شهری شد، به دلیل تاثیرات مثبت اجتماعی و محیطزیستی بلندمدت آن.
دیدگاهتان را بنویسید